کتاب تاریخ صنایع چایکاری و چایسازی

نام این کتاب، تاریخ صنایع چایکاری و چایسازی، در ایران است و تاریخ چای در کتاب&zwnj های دیگران نیز آمده است، اما کارشناسان و دست&zwnj اندرکاران چای ایران سال&zwnj هاست برای مطالعه و پژوهش در برنامه&zwnj ریزی و اجرای امور چای می&zwnj کوشند و به کشورهای مختلف چای&zwnj خیز جهان مسافرت می&zwnj نمایند و نتایج تحقیقات و مشاهدات خود را نیز در نشریات وزارت کشاورزی و سازمان چای نوشته و در سمینارها بیان داشته&zwnj اند.

بدون شک، نتیجه زحمات آنان قابل تقدیر است و سعی می&zwnj شود این محصول مهم و نوشابه همگانی در کشور ما به حد خودکفایی برسد.

هدف از بدست آوردن و تهیه این همه مدارک قدیمی و تصاویر و سایر اسنادی و آماری که ذکر آنها آمده است، این بوده که به نوبه خود خدمتی انجام داده باشم.

بنابراین، نوشته حاضر از جمیع جهات، چه جایکاری و چایسازی به روش سنتی و قدیم که اکنون به تاریخ پیوسته است و چه در بهره&zwnj گیری از تکنولوژی جدید و پیشرفت که بعد از هر فصلی از تحقیق بدان اشاره شده است و چه در موضوعات جالبی که در امر چای با مخالفت&zwnj های اولیه مالکین و زمین&zwnj داران گیلان و مازندران، در زمان&zwnj های بسیار دور و کارشکنی&zwnj های بی&zwnj جهت آنان در واگذاری زمین به امر کشت چای و یا بازرگانی چای در زمان&zwnj های قدیم و جدید و روابط بازرگانی جهانی در رقابت با بازارهای بین&zwnj المللی چای و همچنین وضع کشور ما در مقایسه با سایر کشورهای چای&zwnj خیر جهان، مخصوصاً کشورهای نو استقلال یافته آمریکایی نشان داده شود که برای خواننده خالی از فایده نخواهد بود.

لذا لازم دانستیم انگیزه خود را در نوشتن تاریخی که از شهر لاهیجان که با نام چای این محصول که یکی از پرمصرفترین فرآورده&zwnj های کشاورزی کشور شهرت یافته است، بپردازیم و با همین انگیزه بوده است که با هجوم قوای مسلح اشغالگر انگلیس و شوروی از جنوب و شمال در سوم شهریور 1320 ه&zwj .ش به خاک ایران و تصرف شهرهای آن که تا پایان جنگ جهانی دوم (1944-1939) ادامه داشت، کلاس&zwnj های چایکاری و چایسازی و هرس چای که بوسیله کارشناس آسامی هند به نام عزیز عبدالرحمن اداره می&zwnj شد، در اسفند سال 1321 و مرداد 1322 شمسی برگزار گردید.

گرچه لاهیجان با شهر چای که شهرتش را بوسیله « پدر چای ایران» حاج محمد میرزا کاشف&zwnj السلطنه چایکاری به درستی دریافت کرده است و پیش از آن به شهر ابریشم معروف بوده است، این شهر در زمان شاهان صفویه یکی از مراکز مهم پرورش کرم ابریشم و صدور ابریشم آن مخصوصاً در زمان شاه عباس بزرگ به کشورهای شرق و غرب ایران تا نواحی چین و ژاپن و اروپا بوده و جاده ابریشم بخاطر بازرگانی مهم آن مشهور بوده است.

هنوز هم یک سوم مصرف چای کشور از خارج تامین می&zwnj شود. اگر تلاش&zwnj هایی که در یک قرن اخیر انجام یافته به ثمر رسیده بود، ما با داشتن این محصول مهم و استراتژیک غذایی به آن درجه از توانایی و رشد و خودکفایی می&zwnj رسیدیم که نه تنها مصرف داخلی خود را تامیم می&zwnj کردیم، بلکه از سال&zwnj های قبل قادر می&zwnj شدیم تا با صادرات چای خود به کشورهای دیگر، مخصوصاً به کشورهای همجواری که فاقد این محصول&zwnj اند و به علت شرایط اقلیمی مجبور به مصرف و نوشیدن این نوشابه گرم هستند، با فروش آن به مقدار زیادی ارز به کشور خود وارد نماییم، در صورتی که همین کشورها با ورود قاچاق از کشورهای تولید کننده مهم چای جهان آن را خریداری از مرزهای اطراف کشور ما آنرا وارد می&zwnj کنند؟

آیا عامل فوق سببب رکود تولید و مصرف و حتی صدور چای کشور نیست؟

لینک منبع و پست :http://campiran.ir/project-99922-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8-%d8%aa%d8%a7%d8%b1%d9%8a%d8%ae-%d8%b5%d9%86%d8%a7%d9%8a%d8%b9-%da%86%d8%a7%d9%8a%d9%83%d8%a7%d8%b1%d9%8a-%d9%88-%da%86%d8%a7%d9%8a%d8%b3%d8%a7%d8%b2%d9%8a/

۹۵/۰۶/۰۵

famil door

فایل خانوادگی

فایل خانوادگی

کتاب تاریخ صنایع چایکاری و چایسازی

نظرات (۰)

ارسال نظر